We are all crazy in here.

Onderwerp: We are all crazy in here. wo okt 02, 2013 8:12 am

Jefferson Graham

Jefferson had zich volledig afgesloten van de buitenwereld. Zijn aandacht was nog maar op één ding gefocust en zijn blik was alleen maar gericht op de zwarte hoed die in het gras lag. Zijn blik was er zo op gefocust dat hij al de rest om hem heen gewoon vergat. Zacht beet hij afwachtend op zijn lip maar naarmate de tijd vorderde beet hij harder. Het moest gewoon lukken. Hij had al zo vaak geprobeerd om het te laten werken maar keer op keer mislukte het. Het gebeurde wel vaker dat hij een nacht niet sliep om weer een nieuwe hoed af te maken, vandaar ook dat zijn ogen haast altijd een rode kleur hadden. Hij sliep te weinig en verbruikte veel te veel energie. Niet dat het iemand hier leek te schelen, en maar goed ook. Het was al erg genoeg dat hij hier vast zat en niet weg kon, daarbij wou hij niet nog iemand die altijd achter hem aan liep om te zien of het wel goed ging met hem. Natuurlijk dat het niet goed ging. Hij zat opgesloten in een wereld waar dat hij niet thuis hoorden en het enige dat hij wou was weer naar huis gaan. Bij die gedachten bleef er wat in zijn keel vast zitten. Voor enkele seconden sloot hij zijn ogen om vervolgens naar de hoed toe te gaan en die op de pakken. ‘Waarom kan het niet gewoon werken? Ik moet het laten werken, het moet gewoon werken.’ Zei Jefferson tegen zichzelf. Het was iets dat hij zeer vaak herhaalde. Bijna dagelijks. Aangezien de hoed toch nutteloos bleek te zijn gooide hij die gewoon weg om er geen enkele blik niet meer op te richten. Hij had zich omgedraaid en wandelde weg. Er moest vast gewoon een fout in zitten. De volgende keer dat hij er één maakt zal het werken, dat moet gewoon. Mensen zeiden dat hij gek was, maar hij wist wel beter. Iedereen hier was gek, gestoord, maar hij niet. Hij was de enige hier die nog helder kon nadenken die zich niet liet doen door de illusies. Hij was de Mad Hatter en hij moest terug naar Wonderland, en de enige manier dat hij dat waar kon maken was door zijn hoed weer te laten werken. Zijn handen had hij in zijn jaszakken gestoken terwijl hij weer richting het gebouw wandelde. Vanuit zijn ooghoeken had hij wel iemand zien staan, maar veel aandacht schonk hij haar niet. Pas toen dat Jefferson door had dat de persoon naar hem keek bleef hij staan en keek hij terug. Het begon frisser te worden maar je kon het niet koud noemen, toch had hij zoals altijd een sjaal aan. De enige momenten dat hij die niet aan had was wanneer hij alleen op zijn kamer was en er niemand in de buurt was. kunnen helpen.

>> &Serena