calming down

Onderwerp: calming down wo sep 18, 2013 3:36 am

Een diepe zucht verliet Lilith haar keelgat. Een brief lag nu al een hele tijd op haar bed. Nog niet geopend en met zorg aangeraakt. Heel haar stemming is door die ene brief helemaal omgeslagen. Eerst was ze nog zo vrolijk met Serena zitten lachen en praten, maar vanaf dat ze naar haar kamer was gegaan en die brief op haar bed had zien liggen was ze meteen stil. Nou ja vanaf ze de naam had zien staan. Lilith had schrik om de envelop te openen en de brief te gaan lezen, bang voor wat er zou kunnen instaan. Toch zal ze het moeten lezen. Even sloot ze haar ogen en ademde eens heel goed in, hield haar adem voor enkele seconden in en ademde dan weer langzaam uit. het zal haar niks doen, ze zal kalm blijven. Met een lichte trillende handen opende ze de envelop en begon te lezen wat er in stond; De betekenis drong maar langzaam tot haar door. Ze moest namelijk eerst allemaal begrijpen wat hier nu allemaal staat. Stilaan maar zeker begonnen haar spieren zich op te spannen. Dit kon niet. Haar moeder zou nooit... Het klopte gewoon niet. Lilith had zo'n goede band met haar moeder, is het mogelijk dat zo snel kapot kon gaan? Nee...? Toch kreeg Lilith dat gevoel weer, het gevoel dat ze weer ieder moment kon gaan flippen. Hetgene dat haar naar hier had gebracht. De brief begon te kreukelen in haar trillende handen. Haar ogen werden wat donkerder door de woede dat bij haar als een trein leek op te borrelen.. In een fractie van een seconde greep ze haar stoel vast en smeet die recht door haar deur. En aangezien die open was kwam die met een luide knal tegen de muur in de gang. Daarna sloeg ze haar vuist recht tegen de muur. Daar kwam natuurlijk niks aan. haar knokkels daarin tegen lag - door de harde klap op de grove muur- meteen open te liggen. Al haar spieren stonden gespannen, en Lilith was een sportieve vrouw dus zacht slaat ze zeker niet. Maar de pijn voelde ze niet. De woede liet al haar adrenaline als een turbo draaien.

-zach-

Onderwerp: Re: calming down wo sep 18, 2013 6:24 am

Zach Hamilton

Zach keek meteen de andere kant op toen hij het antwoord op zijn vraag had gekregen. Aan één van de werknemers had hij gevraagd of dat hij hier weg mocht. Zelf vond hij dat hij hier niet thuis hoorden. Het werd hem enkel verboden. Zelfs toen dat hij zei dat hij geld had, dat hij voor zijn vrijlating wou betalen werd het afgewezen. Natuurlijk werd de jongen daar niet blij van, niet dat hij dat al was. Al dagen lang was hij kwaad, iedere seconde van de dag. Alles zat hem gewoon tegen. Nooit had hij iemand ontmoet die hem begreep, enkel Dexter. Dat was de enige persoon die begreep hoe dat de jongen zich voelde. Wat dat hij allemaal moest doorstaan. Iemand waar dat Zach echt naar op keek. Hij had echt verwacht dat hij later een normaal leven kon hebben en de drang die hij voelde kon onderdrukken. Het lot had echter andere plannen. Ze hadden zijn leermeester vermoord en nu zat hij hier in één of andere instelling terwijl hij eigenlijk buiten zou moeten zijn en zou moeten jagen op de moordenaar van Dexter. Zonder dat de jongen nog iets zei draaide hij zich om en met grote passen liep hij bij de persoon weg. Het moest gewoon. Hij kon niet langer daar blijven anders had hij het eerste het beste voorwerp genomen en daarmee de kop van die vrouw ingeklopt. Het erge was dat hij er nog van zou genieten. Dat hij het leuk zou vinden. Snel schudde hij zijn hoofd. Zo mocht hij niet gaan denken, niet nu. Hierbinnen kon hij niets, helemaal niets en hij wist maar al te goed dat het hem gek kon maken. Hij was dat dat hij was en daar kon hij niets aan veranderen. Wat je ook deed, welke pillen je hem ook zou geven, het zou helemaal niet veranderen aan wat was en wat hij wou. Je kon gewoon zien dat heel zijn lichaam gespannen stond, want dat was hij ook. Zijn blik was strak voor zich uitgericht en het leek haast alsof dat hij zich niet bewust was van wat er om hem heen gebeurde. Tot dat de harde klap natuurlijk kwam. Hij kon nog net enkele stukken stoel zien rond vliegen en automatisch schoten zijn wenkbrauwen naar boven. Het had Dexter ook verbaast toen de man erachter kwam dat de jongen snel kwaad werd, maar dat hij zijn omgeving dan met rust kon laten. Bij de persoon die net een stoel gegooid had was het duidelijk niet het geval. Zach veranderde zijn richting dan maar en liep naar de slaapkamer waar net een stoel uit was gevlogen. In de deuropening bleef hij staan, met zijn armen over elkaar heen geslagen. 'Heeft die stoel je wat misdaan?' Vroeg hij.

BOTTOM LINE OF LYRICS HERE

Onderwerp: Re: calming down ma sep 23, 2013 6:56 am

Dat een simpele brief zo snel alles kon verpesten. Dat hoorde niet. Lilith wou het niet geloven. ze wou ebwijs hebben, dat trouwens zwart op wit staat, of wanneer ze het met eigen ogen zien, of met eigen oren kon ook. Lilith wou kalm blijven, maar was zo kwaad, nee woedend is een beter woord. hoe kon men nu op het idee komen dat haar moeder dat zou doen. Lilith zou blijven gedacht hebben dat dit misschien een zieke grap van haar vader had kunnen zijn geweest, als ze de bijlage niet zou hebben gezien natuurlijk. Jammer genoeg zat die er bij, aangezien de vader zijn dochter maar al te goed kende en wist hoe ze zou gaan redeneren. De woede had zich meer en meer opgestapeld. Ze kon zichzelf niet meer in de hand houden, die adrenaline dat ze voelde, het lokte haar verleide haar. Zij dat ze dan al haar frustratie op de juiste personen kon uiten, of in dit geval op de omgeving rond haar heen. Die dingen verdienden het allemaal. Het was zo verleidelijk die macht dat ze voelde. Lilith weet maar al te goed als ze bij haar volle verstand zou zijn ze hier van zou walgen maar nu. Ze kon er geen weerstand aanbieden. Haar verstand was uitgeschakeld en al snel vloog er een stoel door de deur tegen de muur van de gang. Haar ogen waren donkerder geworden haast bijna zwart. 'Heeft die stoel je wat misdaan?' Vroeg iemand. In een fractie van een seconde draaide ze zich om greep zijn shirt vast en duwde hem ruw en tegelijk hard tegen de muur, het kon haar geen bal schelen of hij zeer had of niet." Ik denk niet dat ik jouw mening ergens heb over gevraagd wel dan?' sprak ze kil, Geen enkele emoties was te zien, nou ja een wel, een onstabiele woede. Haar greep op zijn keel verstevigde zich 'ze boog naar hem toe 'het is namelijk gevaarlijk om je mening ongevraagd te geven' sprak ze even dreigend en kil.

Onderwerp: Re: calming down ma sep 23, 2013 7:14 am

Zach Hamilton

Hij had zijn gedachten ergens anders op proberen te zetten. Voor even was het ook gelukt, maar de persoon waar hij een gesprek mee was aangegaan leek het niet te apericeren. Ze had hem bij zijn shirt vast genomen en hem tegen de muur aangeduwd. Automatisch schoten zijn armen omhoog om te laten zien dat hij niets wou doen, maar bij het horen van haar woorden liet hij ze al snel weer zakken. Zach vernauwde zijn ogen en zonder één keer weg te kijken bleef hij het meisje strak aan te kijken. Zelf had hij ook een woede probleem, maar in vergelijking met haar wist hij het nog aardig onder controle te houden, maar dat was ook enkel door Dexter. Hij had zijn mentor nooit teleur willen stellen en daarom kon hij zichzelf dwingen om zijn woede onder controle te houden. ‘Het was niet eens een mening.’ Sprak hij op een kille toon. Het maakte hem allemaal niet meer uit. Waarom moesten mensen altijd zo doen? Altijd maar vijandigheid tonen, nooit iets anders. Iedereen was gewoon weg hetzelfde, en daar rekende hij zichzelf ook bij. Toch zou hij nooit zo reageren. Hij wist zichzelf onder controle te houden, hoe moeilijk het soms ook was, en hoe moeilijker het werd. De dagen die hij hier doorbracht gingen iedere dag trager en trager. Soms leek één dag 2 dagen te duren, gewoon omdat hij niets kon vinden waar hij zich mee bezig kon houden. Zijn gedachten dwaalde ook altijd weer terug naar de levenloze lichamen die hij gezien had in zijn leven. Sommige waren zijn eigen werk geweest andere het werk van andere mensen. Het liefst wou hij naar huis gaan en daar zijn camera gaan halen om naar een crime scene te gaan om foto’s te trekken. Dat alles was echter niet mogelijk en het frustreerde hem echt. De laatste keer dat hij veel geduld had moeten hebben om weer te doden was het hem gelukt, maar ook maar nipt. Zach was er zeker van dat hij het nu niet vol zou kunnen houden. Zijn wenkbrauwen schoten omhoog bij het horen van haar dreiging, maar hij liet zich niet afschrikken. ‘Het is ook gevaarlijk om iemand die ieder moment van de dag de gedachten heeft om te moorden kwaad te maken.’ Sprak hij op zijn beurt waarschuwend. Nog steeds had hij zijn ogen niet van haar af gehaald.

BOTTOM LINE OF LYRICS HERE

Onderwerp: Re: calming down za sep 28, 2013 3:50 am

Dit moest weer heel haar stemming verpesten. Als ze dat had geweten zou ze nooit die brief gelezen hebben. Lilith haatte zichzelf, ze wist dat ze zichzelf moest leren beheersen maar dat is echt niet zo gemakkelijk als het klinkt weet je. Jaren probeerde ze er tegen te vechten, maar het wilt maar niet lukken. Dus na een tijdje heeft ze het dan maar opgegeven. De stoel was meteen naar buiten gevlogen. Alleen had ze niet verwacht dat er iemand dat gezien zou hebben. Niet dat het veel uit zou gemaakt hebben. ze duwde hem ruw tegen de muur bij zijn opmerking. haar handen leken te jeuken om hem gewoon zonder enige goeie reden te slaan. Niemand is namelijk in de buurt om haar tegen te houden . ‘Het was niet eens een mening.’ Sprak hij op een kille toon. O dit wakkerde alles gewoon aan, een heerlijk gevoel was dat. ‘Het is ook gevaarlijk om iemand die ieder moment van de dag de gedachten heeft om te moorden kwaad te maken.’ Sprak hij op zijn beurt waarschuwend. Spottend keek ze hem met een grijns aan. 'oja?' langzaam buigt ze gevaarlijk naar zijn oor toe 'jammer genoeg voor jouw kan mij dat geen bal schelen'' haar vingers knepen zijn keel nog meer dicht.. Wat kan het haar schelen wat hij nu aan het denken is. Hij mag denken wat hij wilt, niemand houd hem tegen 'je had gewoon zo slim moeten zijn om kwade mensen met rust te laten, of heeft niemand jouw dat geleerd hm?' ze trok zich lichtjes terug maar haar vingers waren nog steeds gevaarlijk dicht aan het knijpen, niet teveel hij mocht niet meteen stikken natuurlijk.

-flut DX-

Onderwerp: Re: calming down za sep 28, 2013 4:05 am

Zach Hamilton

De greep om zijn nek maakte hem gek, maar hij probeerde het te negeren. Hij moest helder blijven denken, al de slechte gedachten moest hij proberen uit te schakelen anders maakte hij het voor zichzelf alleen maar moeilijker. De dagen waren nu al zo moeilijk om te doorstaan, maar hij deed zijn best en tot hiertoe had hij het vol gehouden om niemand wat aan te doen, maar hij wist echt niet hoe lang dat hij het nog vol kon houden. ‘Als het jou niets kan schelen, waarom denk je dan dat het mij wat kan schelen dat het gevaarlijk is om ongevraagd een mening te geven?’ Normaal was hij nooit de persoon geweest die zo zou reageren. Meestal reageerde hij eerder beschermend tegenover zichzelf en zou hij er alles voor doen om zich uit de problemen te houden, maar nu ging het gewoon niet meer. Alles duurde veel te lang, en hij kon hier in deze instelling niets doen. Hij wist gewoon dat hij hier nooit meer uit zou geraken en dat hij vroeg of laat gek zou worden. Ze had totaal de verkeerde woorden gebruikt, al kon ze dat natuurlijk niet weten. Hij had het inderdaad van iemand geleerd, en die persoon leerde hem juist om achter de slechten aan te gaan. Zonder dat hij het zelf ook echt besefte schoot zijn vuist omhoog en met een harde klap kwam die tegen haar neus terecht. Op het moment hield Zach zich echt niet in. Hij gebruikte gewoon al de kracht die hij op dat moment kon gebruiken. Geen enkele emotie was nog op zijn gezicht te lezen, enkel de woede die hem helemaal had overgenomen. Ze had het recht niet om te praten over Dexter. Hij was de beste persoon die hij ooit was tegen gekomen. Altijd had hij naar de man op gekeken. Het was Zach zijn grote voorbeeld geweest. Enkel Dexter wist hoe dat Zach zich voelde en hoe je ermee om moest gaan. Niemand anders begreep het omdat niemand zoals hen was. ‘Ze hebben mij juist geleerd om achter mensen zoals jij aan te gaan.’

BOTTOM LINE OF LYRICS HERE

Onderwerp: Re: calming down za sep 28, 2013 5:08 am

Ze moest kalm worden, en snel. Toch hadden die gedachten geen effect. Ze moest het echt eens beginnen leren, wanneer was weer eens iets heel anders ofcours. Liliana had wel het geluk dat haar vader hier ook geld in investeerde waardoor hij af en toe wel eens zou durven komen opdagen om haar te komen bezoeken. Dat geluk had Liliana gelukkig wel. Haar moeder zal ze nooit meer zien... Al zou ze wel blijven hopen dat haar moeder misschien toch een keer zou langskomen. Al zal het onmogelijk worden want liliana haar vader wilt de vrouw waarvan hij ooit hield nu dood hebben, want hij had namelijk een bounty op haar gezet. En het was niet een beetje geld maar een hele hoop. Lili kan er helaas niks aan veranderen. ‘Als het jou niets kan schelen, waarom denk je dan dat het mij wat kan schelen dat het gevaarlijk is om ongevraagd een mening te geven?’ Haar ogen kneep ze tot spleetjes. Hij was wel heel dom en stom om gewoon haar nog kwader te maken dan dat ze al is door die brief. Hij maakte het nu alleen maar erger. En doordat ze de dochter van een maffia baas was is het logisch dat ze heeft moeten leren vechten aangezien dat het van haar verwacht werd dat ze voor zichzelf kon leren opkomen als het nodig was. Ze had het niet zien aankomen waardoor ze de vuist hard op haar neus voelde terecht komen. ‘Ze hebben mij juist geleerd om achter mensen zoals jij aan te gaan.’ Kreunend van de pijn stapte ze achteruit. Die ene harde tik liet haar even weer tot zichzelf bekomen. Haar ogen die wat helderder waren gekomen keken verward rond. Waar was ze? Veel herinnerde ze niet, alleen dat er een brief was. Toen pas merkte ze de jongen op. Degene die haar had geslaan, en hard. Meteen borrelde de woede weer op waarbij haar ogen al snel weer donkerder werden. Zo snel en onverwacht als hij had gedaan begroef ze hard haar knie recht in zijn maag, toen hij voorover boog nam ze zijn shirt vast en smeet hem door de gang. "hoe durf je' snauwde ze. Waar haalde hij dat vervloekte lef vandaan om haar zomaar te slaan

Onderwerp: Re: calming down za sep 28, 2013 5:33 am

Zach Hamilton

Zach had haar niet moeten kloppen maar ze had het nu eenmaal zelf gezocht. Hij was alles op het moment gewoon beu, en het kon hem allemaal niet meer schelen. Door zijn acties kwam hij misschien in de problemen maar dan was dat maar zo. Hij kon zo niet verder blijven leven en hij ging een manier vinden om hier weg te geraken, wat het hem ook moge kosten. Toen dat haar knie zijn maag raakte sloten zijn armen zich om zijn maag heen. Zacht kreunde hij maar voor hij het wist lag hij een eind verder op de grond. Dit ging echt totaal de verkeerde kant op. Voor de jongen duurde het niet lang om een poot van de stoel vlak bij hem te zien liggen. De poot moest zijn afgebroken was er was een scherpe punt aan. Geen moment twijfelde hij. Terwijl dat hij recht stond nam hij de poot stevig vast. Het was misschien niet hetzelfde als een mes maar ook dit zou lukken. Net zoals met een honkbalknuppel zwaaide hij hard met de stoelpoot om zo hard tegen de binnenkant van haar benen te kloppen. Zach had niet alleen geleerd hoe dat hij zichzelf normaal moest gedragen en hoe dat hij zijn woede kon beheersen, maar ook had hij leren vechten, en hij had geleerd om te moorden en hoe je iemand uit balans kon krijgen. Dat was precies wat hij nu deed. Als je geraakt werd tegen de binnenkant van je knieën viel je zowiezo voorover. Zijn eerste gedachten was om het door haar maag te steken maar hij kon haar niet vermoorden. Dexter zou teleurgesteld zijn als hij weer een onschuldig iemand zou doden. ‘Jij was hier degene die mijn keel dicht kneep. Jij begon dit alles. Ik kwam hier alleen voor mijn gedachten te verzetten, om een gesprek te starten maar jij was degene die niet normaal kon reageren.’ Iedereen hier was gewoon gek, als je nog niet rustig iets kon zeggen zonder meteen bedreigt te worden. Diep ademde de jongen in om zichzelf terug tot rust te brengen. Ze was gek in haar hoofd, ze was gewoon ziek. Meer niet. Iedereen hierbinnen was hetzelfde en ze gingen ze zeker voor zorgen dat hij net zoals hen ging worden. De stomp die hij zonet in zijn maag had gekregen kon hij nog steeds voelen dus legde hij één hand op zijn buik. Zijn rug rechte hij weer. Hij ging niet zo laag zakken als dat meisje voor hem. Zach was beter dan dat.

BOTTOM LINE OF LYRICS HERE

Onderwerp: Re: calming down zo sep 29, 2013 3:18 am

De klop van die gast was wel hard aangekomen. Waardoor ze was begonnen met kreunen en even een stap achteruit had moeten zetten. Ugh, waarom moest dit haar weer overkomen. waarom bleef het gewoon niet bij twee patiënten serena en Lilith, alleen zij tweetjes dat was altijd veel gezelliger geweest. Samen spookten ze dan van alles uit gewoon puur uit verveling, maar nu werd de bewaker strenger aangezien er meer en meer patiënten kwamen. De fun was er dan ook sneller vanaf, en dan verveelde je sneller omdat de bewakers het dan ook veel drukker hadden en niet altijd in een goeie stemming waren. Woedend dat hij haar zomaar had geraakt zonder een echte goeie reden had ze hem een knietje in de buik gegeven, en toen hij voorover boog duwde ze hem gewoon de gang door op de grond. Niemand, maar dan ook niemand sloeg haar zomaar of het nu hard of zacht was. Het maakte haar nog kwader dan ze al was geweest door de brief. Voor een fractie van een seconde lette ze even niet op en zakte meteen door haar knie toen hij er met een stoelpoot recht in haar plooi sloeg. Even keek ze naar de grond waar er druppel per druppel bloed op de viel. Toen ze even aan haar neus voelde merkte Lilith dat het bloed vanuit haar neus kwam. Even keek ze verontwaardigd naar het bloed. Veegde dan het bloed van haar neus af en keek hem woedend aan Jij was hier degene die mijn keel dicht kneep. Jij begon dit alles. Ik kwam hier alleen voor mijn gedachten te verzetten, om een gesprek te starten maar jij was degene die niet normaal kon reageren.’ Ze had wel zien om op hem los te slaan, gewoon al haar tactieken dat ze thuis had geleerd gewoon op hem uitoefenen. Het kon haar geen bal meer schelen dat hij er misschien dood van zou gaan. 'Ben je dan werkelijk ook zo stom om iemand zomaar aan te spreken wanneer die aan het uitrazen is" snauwde ze. Haar hand hield ze tegen haar neus 'verdorrie' vloekte ze. Het bloed begon haar echt te irriteren, maar al snel genoeg kalmeerde ze toen ze zich op het bloed begon te concentreren, dit gebeurd er als ze zich niet kon inhouden, die gedachten hielpen haar gelukkig weer een beetje bij zinnen te komen. Toch voelde ze hoe het warme bloed van tussen haar vingers door naar haar pols gleed.

Onderwerp: Re: calming down zo sep 29, 2013 4:15 am

Zach Hamilton

De enige reden dat hij naar deze kamer was gekomen was omdat hij een stoel naar buiten had zien vliegen, als dat niet was gebeurt had hij het gewoon negeert. Zach zou dan gewoon zijn verder gewandeld en dan had hij vast wel iets anders gevonden om zich mee bezig te houden en waren er geen problemen gekomen. Dan kon madam verder kwaad zijn voor wat dan ook en nog meer meubels vernielen en dan kon zij alleen in de problemen komen. Zo was het alleen allemaal niet gegaan. Nu was het zo ver gekomen dat hij haar een bloedneus had geklopt en haar vervolgens de grond op had weten te krijgen. Toen dat de stoelpoot de binnenkant van haar knieën had geraakt brak de poot in twee. Eén stuk vloog weg terwijl hij het anderen nog steeds vast had. Zach kon er toch niets aan doen dat hij zo’n overdreven reactie kreeg omdat hij wat zei? Hij kon nog steeds niet rieken wanneer dat er iemand echt kwaad is, of wanneer hij iemand met rust moest laten. In plaats van het stuk dat hij nog vast had weg te gooien hield hij het vast en wandelde hij naar het meisje toe. Ze lag daar nog steeds op de grond en hij zag meteen het bloed uit haar neus komen. De klop die hij gegeven had moest dan toch erger geweest zijn dan hij verwacht had. ‘Natuurlijk, het is mijn schuld. Jij bent hier degene met een woede probleem, het enige wat ik deed was mezelf beschermen.’ Hij plaatste de punt van het stuk hout dat hij vast had tegen haar keel en gaf zo een zachte druk. Zijn ogen stonden kil, heel anders dan dat ze enkele minuten geleden hadden gestaan. Toen dat hij pas de kamer is was gegaan was hij totaal anders geweest. Toen had hij er niet uit gezien als een persoon die even een gevecht aan zou gaan. Nu leek het haast alsof hij ieder moment het stuk hout door haar keel zou kunnen steken. ‘Je moet hier niet de schuld op mij gaan steken.’ Waarschuwde Zach haar nog voor dat hij weer recht stond en het stuk hout uit zijn handen liet vallen. Hij wou het stuk hout door haar nek steken, maar enkel de gedachten aan Dexter hield hem tegen. Als de man nog leefde en hij zou weten wat Zach gedaan had zou hij teleur gesteld zijn. Enkel die gedachten zorgde ervoor dat hij het niet deed, hoe graag hij het ook wou.

Sweet little serialkiller

Onderwerp: Re: calming down do okt 03, 2013 12:55 am

Diep inadmen, en weer uitademen. Kalmeer en alles komt weer goed. Ze moet gewoon de kracht vinden om te kalmeren Maar ze is niet sterk genoeg. Nog niet.. Maar dat zal wel komen Alleen omdat ze niet sterk genoeg is had ze met de stoel gesmeten. En daardoor had die jonge gast het nu gezien en was hij naar haar kamer gekomen. Voor heel even had de klap op haar neus haar even wakker geschud; Vanaf dat ze hem weer aankeek voelde Lilith diezelfde woede weer opkomen en kon het nog steeds niet tegenhouden. Alles ging nog redelijk snel. Zij gaf hem een knietje en smeet hem dan op de grond. Hij nam dan een stoelpoot en sloeg in haar knieholte waardoor ze door haar knie zakte. En vervolgens begon haar neus ook nog eens te bloeden. Een geweldige dat was het zeker dus niet voor haar. En het was Lilith haar gewoonte om het altijd op anderen te steken vanaf dat er iets niet goed ging. Behalve bij haar vrienden dan natuurlijk. “Natuurlijk” de punt van de stok hield hij tegen haar kin. Dat maakte haar niet bang, waarom zou ze bang moeten zijn? Lilith had wel vaker de dood in de ogen gekeken. Nou ja niet vaak, maar meer dan nodig. ‘Je moet hier niet de schuld op mij gaan steken.’ Kort snoof Lilith verontwaardigt. Pech voor hem deed ze dat dus wel. Uiteindelijk sloot ze haar ogen. Ze moet en zal kalm worden. Ze wis t niet hoelang het had geduurd maar eindelijk lukte het Ze was weer rustig en haar ogen werden weer helder. Even verdween ze in haar kamer en kwam dan terug met een zakdoek tegen haar neus gedrukt. ”sorry Het is een gewoonte om anderen de schuld te geven’ sprak ze met haar serene stem, en dat was de waarheid

-flut-

Onderwerp: Re: calming down do okt 03, 2013 9:12 am

Toen dat Zach de stok tegen haar keel aan hield koste het hem al zijn moeiten om het niet gewoon daar haar te steken. De punt was niet zeer scherp maar met genoeg kracht zou het wel moeten lukken. Hij kon haar enkel niet doden. Voor zover hij wist had ze niets slechts gedaan, was ze gewoon een gestoord persoon. Daarbij zou het ook zijn einde betekenen moest hij iemand hier doden. Op het moment kon hij het niet doen, maar dat wilde niet zeggen dat hij het niet ooit zou doen. Voor nu kon hij alles aardig goed onder controle houden, maar hij wist niet hoe lang het hem nog ging blijven lukken.
Uiteindelijk na een tijd, en na de kamer weer te zijn ingelopen kwam Lilith terug. Ze zei dat het een gewoonten was om anderen de schuld te geven. Zach had in zijn leven te maken gehad met verschillende gewoonten. Gewoonten van zichzelf maar ook die van anderen en geen daarvan had zo dom geklonken als deze. Traag schudde hij zijn hoofd en besloot op dat deel maar niet te reageren. Zijn ogen waren gericht op haar bloedende neus, maar dan vooral op het bloed. Je zou misschien kunnen denken dat de jongen zich beter zou gaan voelen door de verontschuldiging maar het was niet zo. Er was nog iets veranderd aan de kille blik die hij in zijn ogen had, en vermoedelijk ging die niet snel meer veranderen, tenzij dat hij het zelf wou. Het koste hem geen moeiten om zijn uitdrukking te veranderen. Om ineens heel anders te doen. Hij kon in minder dan een seconden helemaal omslaan tot een heel ander persoon. Het was verschrikkelijk handig, op ieder moment. Het was zo verschrikkelijk makkelijk om anderen te manipuleren, om echt het slachtoffer te gaan spelen. ‘Je bekend je eigen fouten, het is tenminste een stap in de goede richting.’ Zei Zach op een rustige toon. Hij had zijn armen over elkaar geslagen en keek even kort om zich heen. Er was niemand in de buurt of toch niet dat hij gezien had. Moest dat wel het geval zijn geweest dan zaten ze beide in de problemen, zeker als het één van die rot bewakers was. Uiteindelijk draaide hij zich toch maar weer naar het meisje toe. ‘Je neus. Het bloed redelijk hard.’ Het was een bevestiging op iets dat het meisje zelf vast ook wel al wist, toch kon hij het niet laten om te zeggen. De klop die hij haar gegeven had moest toch vrij hard aangekomen zijn, het was zowiezo niet de meest aangename plaats om een stomp te krijgen, al helemaal niet van iemand die het wel vaker gedaan had. Nee nu zijn tweede slachtoffer, omdat hij niet goed wist waar hij mee bezig was had hij de man dood geklopt terwijl hij hem enkel bewusteloos wou kloppen. Het was echter wat uit de hand gelopen.